تصویر ثابت

تصویر ثابت

طراحی مد و لباس صنعت دیرینه قوم بلوچ
Бɇҥ 牡ǐ


به وبلاگ من خوش آمدید!
بلوچ

طراحی مد و لباس صنعت دیرینه قوم بلوچ

صدیق حسین زاده
Balutch- 18 Tir 90- Dokhtar balutch.jpg
 

طراحی مد و لباس به یک حرفه پر رونق و جذاب در دنیای امروزی مبدل گشته است و با توجه به تحول چشمگیر در صنعت مد و لباس این بخش توانسته قسمت اعظم اقتصادی بسیاری از کشورها را شکل دهد و به عنوان برند اقتصادی آن کشور ها خود نمایی کند. در جهان امروز از لباس تنها وسیله ای برای پوشش و یا محافظت در برابر سرما و گرما استفاده نمی شود بلکه از منظر شرکت ها و کمپانی ها، طراحی مد و  لباس جزو مشاغل پر درآمد بشمار می آید.


از زمانی که رسانه های گوناگون مرزهای فرهنگی را شکسته اند  مردم به آسانی می توانند با مردم جوامع دیگر که مایل ها و دریاها با هم فاصله دارند آشنا شوند و حتی با فرهنگ و اندیشه جاری آن سرزمین ها ارتباط برقرار کنند، مثال روشن خیزش جنبش های سیاسی و ضد دیکتاتوری در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا است ، حرکتی که از تونس شروع شد به مصر، لیبی ، یمن ، بحرین و بسیاری از کشورهای منطقه نفوذ کرد و به یقین اگر این ارتباط تنگاتنگ رسانه ای وجود نداشت شاهد این اتفاق مبارک در اندیشه مردم جهان عرب نبودیم. طراحی و مد هم همانند یک جنبش سیاسی و شاید سریعتر و همه گیر تر می تواند به راحتی از کشوری به کشور دیگر و یا از شهری به شهر دیگر راه پیدا کند که نفوذ هم کرده ، ولی اگر نتوان درست از این سهولت در ارتباط استفاده کرد ممکن است باعث معضلی به نام کپی برداری فرهنگ بیگانه و از بین رفتن فرهنگ بومی دچار شویم.

پوشش مردم از آغاز و در طول تاریخ بشر همیشه در حال تحول بوده و گذشت زمان آن را به شکل های مختلف بر تن انسان ها پوشانده و مکان زندگی نوع جنس آن را تغییر داده ، اما بر خلاف بسیاری از مردم قبایل و ساکنین دیگر مناطق جهان و ایران که لباس بومی و نشان هویت خود را به دور انداخته اند ، مردم بلوچ پوششی همیشه ثابت داشته اند و همجواری و همنشینی با دیگر فرهنگ ها باعث نشده تا اصالت و شکل لباس آنان به کلی تغییر کند، شاید در دوره های مختلف زمانی لباس مردم بلوچ هزاران طرح به خود دیده ، ولی از چهارچوب و شکل اصلی خود خارج نشده  است .
نکته مهم اینجاست ،‌ متاسفانه تاکنون به این بازار پر رونق پوشاک در بلوچستان که به عنوان یکی از هنرهای اصیل در جامعه ایران وجود دارد آن طور که باید و شاید توجه و معرفی نشده و اگر هم نیم نگاهی در بخش هایی به آن شده آنقدر نبوده که بتواند با سایر بازارهای ملی و بین المللی رقابت کند زیرا برای ماندن در بازار طراحی  و رقابت با مدهای روز که هر لحظه تغییر می کنند نیاز است اداره این صنعت از شکل سنتی خارج شود .
در بلوچستان طراحی و مد هیچ وقت مکانی مرجع برای طراحان وجود نداشته تا طراحان بتوانند کارهایشان را به نمایش و داوری بگذارند و همیشه یک طرح با خلاقیت یک خیاط و یا خوش ذوق بودن مشتری وارد بازار می شود و بعد مخاطبان خود را پیدا می کند.


البته نباید حرکت های خوب بعضی طراحان کشور که با بکار بردن هنر سوزن دوزی بلوچی در مانتو و شلوار به معرفی آن کمک کرده اند را از یاد برد ولی اگر چاره ای برای مقابله با ورود سوزن دوزی های  وارداتی  از کشورهای افغانستان و پاکستان به کشور اندیشیده نشود ممکن است از این هنر اصیل همین پارچه های وارداتی باقی بماند که فقط رنگ و شکل سوزن دوزی بلوچی را دارند و اثری از هنر دست زنان بلوچ در آن نیست.
رهبر معظم انقلاب در دیدار خود با مدیران، نخبگان و مردم همدان در 19 تیر ماه 1383 طی سخنانی از مدگرایی افراطی در جامعه و تقلید از مدل های غربی به شدت انتقاد و پیشنهاد کرد که با ارائه الگوهای بومی ایرانی، «لباس ملی ایرانیان» طراحی شود.


لباس ملی، یعنی پوششی که مردم ما و عرف عمومی جامعه ما آن را مناسب و در شأن یک انسان مسلمان و ایرانی با قرن ها  تمدن بدانند و با نقش های زیبا و اصیل، ایرانی بودن را به نمایش بگذارند ، ولی باید به این نکته توجه کرد که جا افتادن لباس ملی در جامعه نیازمند این است که بدانیم جامعه ما چه می خواهد .
صدها نوع و مدل سوزن دوزی با نقش هایی اصیل در مناطق بلوچستان وجود دارد که تا کنون اقدامی شایسته از طرف متولیان ومسوولین برای حفظ آن صورت نگرفته است و از آنجایی که ضرورت لباس ملی هر روز بیش از گذشته احساس می شود و با درنظر گرفتن اهمیت تزئین لباس در بین ایرانی ها ، سوزن دوزی بلوچی به عنوان لباس قوم بلوچ تنها یکی از هنرهای طراحی لباس منحصر به فرد کشور است که می تواند در این زمینه ایفای نقش کند و می تواند یکی از لباس های پیشنهادی باشد تا سهم بسزائی در  طراحی لباس ملی داشته باشد ، هنری برخوردار از ظرافت دوخت و تنوع رنگ که ریشه های این هنر را فقط می شود در لایه های زیرین تاریخ قومی منطقه پیدا کرد.




姭ԤϐȤ
­祏懼/font>
Îҭ䡣ه∼/font>