«موسی بلوچ» رفت و موسیقی بلوچ از نفس افتاد!

«موسی بلوچ» رفت و موسیقی بلوچ از نفس افتاد!

«موسی بلوچ» رفت و موسیقی بلوچ از نفس افتاد!

تا پا بر عرصه صحنه می گذاشت و «دونلی» بر لب؛ انگار که همه را جان می داد این جادوگر جوان موسیقی بلوچستان و وقتی نفس قدرتمندش را بر ساز می افزود دیگر کس را مجال گفتن نبود چه برسد به رفتن و یا پایان یافتن.
«موسی بلوچ» دونلی نواز(دونی نواز) نامی بلوچستان را مرد نفس طلایی موسیقی لقب نهاده بودند اما چه زود در آغاز دهه چهارم زندگی از نفس افتاد و به دنبال یک واقع تلخ و تاسف بار با رفتن موسی بلوچ موسیقی بلوچ نیز از نفس افتاد.
سال90 را شاید بتوان یکی از سالهای بسیار بد برای هنرمندان آنهم مفاخر موسیقی بلوچ قلمداد نمود چرا که چند تن از اساتید صاحب سبک و مفاخر ارزشمند این هنر مردمی و پرطرفدار در همین سال و با فواصل نسبتاً نزدیک به هم به دیار باقی شتافتند.
استاد غلام قادر دینارزهی،استاد ماشالله بامری،استاد مجید بن و بلاخره موسی بلوچ از جمله اساتید صاحب سبک و نام؛ یکی در موسیقی کلاسیک ،دیگری موسیقی فلکولور،یکی هم در موسیقی درمانی و نواحی و بلاخره موسی بلوچ نیز در سبک حماسی و فلکولور بودند که یکی پس از دیگری موسیقی و هنرمندان بلوچستان را دست تنها گذاشتند.
وقتی استاد شیرمحمد اسپندار هنرمند «دونلی« نواز  بین المللی بلوچستان توسط اهالی فرهنگ و هنر استان سیستان و بلوچستان به کشور معرفی شد چه زود نام وی بر سر زبانها افتاد و طولی نکشید که نگاه  اکثر هنرمندان بنام و برجسته ایران زمین به وی و هنر منحصر بفرد استاد دوخته شد.
 اما پس از کشف این استاد بین المللی و ساز کمیابش دغدغه اکثر علاقمندان به موسیقی بلوچ و اهالی فرهنگ و هنر کشور نسبت به «دونلی« که یکی از آلات در خطر انقراض موسیقی ایران است؛ مشترک بود؛ اظهار نگرانی نسبت به زوال این ساز منحصربفرد و جذاب در ایران زمین؛ چرا که اسپندار را یگانه دونلی نوازی بلوچ می دانستند که چنین با تبحر و تسلط همزمان دو نی را می نواخت و در آن زمان به جزء از وی دیگری کسی نبود که چنین دقیق از چند و چون ساز دونلی آگاه باشد .
اکثر موسیقیدانان و هنرمندان برجسته و اساتید این فن در کشور قبل از ظهور موسی بلوچ این دغدغه در آنان بوجود آمده بود که بعد از استاد اسپندار ساز دونلی(دونی) بلوچستان برای همیشه خاموش خواهد ماند و نای و نوای دونلی دیگر گوش جهانیان را نخواهد نواخت اما تا موسی بلوچ در دهه هفتاد پا به عرصه گذاشت همه دغدغه های اهالی این فن و صاحب نظران موسیقی ایران زمین جای خود را به امیدواری داد که نفس های پرقدرت این جوان نه تنها ساز بادی دونلی را محفوظ و معصون خواهد گذاشت بلکه خواهد توانست با تربیت شاگردان جدید موسیقی دونلی را پرقدرت تر از همیشه زنده نگه دارد.
«موسی بلوچ» که از 15 سالگی به نواختن دونلی روی آورده به جزء شرکت در جشنواره های مختلف داخلی و کسب جوایز متعدد به اجرای برنامه درکشورهای فرانسه، ایتالیا، آلمان، سوئد و نروژ پرداخت و جوایز ارزنده مختلفی نیز کسب نمود وی همچنین آهنگ بیش از5 تئاتر استانی را ساخت و در همه موارد مقام نخست موسیقی متن را به خود اختصاص داد.
او امسال دو بار پایتخت نشینان کشورمان را به میهمانی سازش دعوت نمود یکی در بهار به مناسبت هفته فرهنگی سیستان و بلوچستان و آخرین بار نیز در تابستان امسال به مناسبت جشنواره آواهای کار هنر مستور خویش را به علاقه مندان موسیقی عرضه نمود.
اصحاب فرهنگ و هنر و علاقمندان موسیقی کشور هیچ وقت اجرای پر شور و هیجان و تک نوازی با تکنیک این هنرمند برجسته و فاخر را در برج میلاد ،خانه هنرمندان ،تالار بتهون و چند تالار بزرگ دیگر تهران فراموش نخواهند کرد اجرایی که ناظران و مخاطبان را چنان به وجد آورده بود تا موسی بلوچ برای چندمین بار به درخواست و احترام مردم به اجری برنامه بپردازد.
«بلوچ» در اردیبهشت ماه امسال به دعوت پژوهشگر و آهنگساز برجسته کشور محمد رضا درویشی مؤلف دایرةالمعارف سازهای ایران راهی تهران شد تا چند قطعه از آثارش را ضبط نماید.
این هنرمند خوش قریحه در دهه هفتاد وقتی در محضر استاد «نورمحمد نورل» موسیقیدان و خواننده صاحب نام کشور پاکستان قطعه ای را اجراء نمود نورل لب به تحسین از موسی و هنرش گشود و اظهار داشت: «در سینه این جوان بهترین ملودی های اصیل مکران نهفته است و وی باید قدر ببیند و روزی در صدر خواهد نشست.»
روز پنجشنبه 22 دی ماه خبر درگذشت موسی بلوچ مفاخر موسیقی و نوازنده چیره دست ساز «دونلی« در روستای «ملوران» بخش بنت از توابع شهرستان نیکشهر در استان سیستان و بلوچستان اهالی موسیقی کشور را داغدار کرد اما آنچه که ناگوارتر خود را در پس این ضایعه نمایان ساخت تن دادن مفاخر ارزشمند در پی کسب مخارج سنگین زندگی به مشاغلی خارج از توان و علاقه خویش مانند مسافر کشی! بود که اینچنین استعدادها را به کام مرگ می کشاند.
موسی بلوچ که می دانست نمی شود با موسیقی روزگار گذراند و چرخ اقتصاد خانواده را نمی توان از این طریق به حرکت در آورد دو سال پیش به شغل مسافر کشی روی آورد و تمامی اندوخته ها و افتخارات خویش را که از همین راه در جشنواره های خارجی و مراسم و محافل هنری بدست آورده بود خرج خودروی پراید نمود و مدتی تعلیم رانندگی دید تا  اینگونه معیشت خانواده نه نفره خویش را تامین نماید.
موزیسین پر انرژی و مستعدی چون موسی که می توانست افتخار کشور خویش باشد و در حرفه خود به هنرنمایی و افتخار دست یابد اینگونه به سخت ترین و پرمخاطره ترین مشاغل تن داده و جان خود را از دست می دهد و اما هستند دیگر جوانان و سپید مویانی نخبه و اساتیدی برجسته در موسیقی بلوچستان که به چه مشاغل مشقت باری تن نمی دهند و به چه اموراتی که شایسته آنان نیست روی نمی آورند!
و هستند فراوان موسی هایی دیگر در فقر و بی توجهی از دنیا می روند و کم نیستند اساتیدی چون »مجید بن» یکی از  بازمانده موسیقی درمانی که در  بی خبری مطلق و در گوشه کلبه محقرانه خویش مظلومانه تسلیم مرگ می شوند.

سایت بلوچ به  نوبت  خود درگذشت این استاد بزرگوار موسیقی بلوچ را به خانواده آن مرحوم و جامعه بلوچستان تسلیت می گوید.